Մի ընտանեկան զույգ նոր բնակարան է տեղափոխվում։
Առավոտյան կինը պատուհանից դուրս է նայում և տեսնում լվացք փռող հարևանուհուն։
– Նայի՛ր, ինչ կեղտոտ է նրա լվացքը, – ասում է ամուսնուն։
Բայց վերջինս կնոջ ասածին ոչ մի նշանակություն չի տալիս։
– Երևի օճառն է վատը եղել, կամ էլ նա լվացք անել չգիտի։ Պետք է նրան սովորեցնել, – եզրակացնում է կինը։
Ու այսպես, ամեն անգամ, երբ հարևանուհին լվացք էր փռում, կինը զարմանում էր, թե որքան կեղտոտ է այն։
Մի պայծառ առավոտ պատուհանից դուրս նայելով՝ կինը բացականչում է.
– Օ՜, այսօր լվացքը մաքուր է։ Երևի լվացք անել է սովորել։
– Ո՛չ, – պատասխանում է ամուսինը, – պարզապես ես այսօր վաղ եմ արթնացել և լվացել եմ պատուհանը։
Այսպես էլ մեր կյանքում է, ամեն ինչ կախված է պատուհանից, որով նայում ենք այն ամենին, ինչ տեղի է ունենում մեր շուրջը։
Իսկ ուրիշներին քննադատելուց առաջ պետք է վստահ լինել, որ մեր սրտերն ու մտադրությունները մաքուր են։
