Կորոնավիրուսային իրավիճակը և ազդեցությունը կրթության գործընթացի վրա  մանկավարժի աչքերով

Կորոնավիրուսի  հետևանքով ստեղծված իրավիճակում արդյոք ինչպես էր կազմակերպվում ուսումնական գործընթացը, և արդյոք մանկավարժները

և աշակերտները կարողանում են շարունակել կրթական գործընթացը ներկայումս, օգտվելով տեղեկատվական տեխնոլոգիաներից, ինչ հաջողություններ և դժվարություններ են ունեցել այս ընթացքում: Ավելի հանգամանալից տեղեկատվություն ստանալու և պատկերացում կազմելու նպատակով, YerevanStyle.com-ը  հեռահար տարբերակով զրուցեց՝ Լիանա Ղարաքեշիշյանի հետ, ով արդեն  34 տարի աշխատում է Նոյեմբերյանի 2-րդ հիմնական դպրոցում որպես դասվար և մեծագույն  սիրով և նվիրումով կրթում է սերնդին:

Այսօր ժամանակի հրամայականից ելնելով ունենք  այլ  իրողություն՝ կրթության կազմակերպումը տեղափոխվել է այլ դաշտ.

Ես աշխատել եմ և՛ Արցախյան պատերազմի տարիներին, երբ ռմբակոծվում էր, նաև Նոյեմբերյանի տարածաշրջանը, և՛ 1988 թվականի Սպիտակի ավերիչ երկրաշարժի տարիներին: Հիշում եմ այն տարիներին, երբ կրակոցները սկսվում էին, երեխաներին արագ տեղափոխում էինք ապաստարաններ: Երկրաշարժի ժամանակ էլ հաջորդ օրվանից սկսած բնականոն հունով շարունակեցինք ուսումնական գործընթացը: Սակայն երբևէ այսպիսի իրավիճակ չէր եղել, ինչպես բոլորիս այնպես էլ իմ կյանքում և աշխատանքային գործունեության պատմության շրջանում, որ ուսումնական հաստատությունների դռները փակվեն, և իրավիճակի հրամայականից ելնելով ուսումնական գործընթացը տեղափոխվի այլ դաշտ: Սակայն, եթե վտանգավոր է մարդու կյանքի համար, և խնդրի լուծման այսպես կոչված ճանապարհը սա է, ապա բոլորս էլ հասկանում ենք, ընդունում, և գործում ստեղծված  նոր իրավիճակին համապատասխան:

Տեսաձայնագրությունները`  դասերի անցկացման միջոց.

Աշակերտներս դեռ փոքր են, երկրորդ դասարան, որպեսզի շատ չհոգնեն,  նաև  շատ չնստեն համակարգչի առջև, այդ իսկ պատճառով  մեր դպրոցի տնօրինության և աշակերտներիս ծնողների հետ խորհրդակցեցինք և որոշեցինք, որ օրվա դասը և առաջադրանքները տեսաձայնագրության  միջոցով ուղարկեմ: Երեխաները լսեն դասը, կատարեն առաջադրանքները, և լուսանկարների ձևով հետ ուղարկեն ինձ: Շաբաթական երկու անգամ էլ դասերը անց ենք կացնում «Zoom»  հավելվածի օգնությամբ: Հարց ու պատասխանի միջոցով ստուգում եմ, արդյոք երեխաները ամբողջությամբ  յուրացրել են ուսումնական նյութը, թե ոչ: Այդ եղանակով նաև թեմատիկ գրավոր աշխատանք ենք կատարում միասին:

Էլ չենք ուզում մեր ընկեր Լիանային տեսնել էկրանից այն կողմ.

Ուսումնական գործընթացի ընթացքում աշակերտների հետ շփումը այլ է: Օրինակ հիմա Մայրենի լեզվից անցնում ենք՝ «Իմ հայրենիքը Հայաստանն է»  թեման: Ասելիքը բավականին շատ է, որ հաստատ հնարավոր չէ ամբողջությամբ փոխանցել համացանցի միջոցով: Այդ իսկ պատճառով նյութը ներկայացնում եմ սեղմ վիճակում, սակայն որոշել եմ, որ հետո, թեկուզ մյուս տարի անպայման պետք է որոշակիորեն վերադառնամ նաև այդ թեմաներին և ավելի իրական բացատրեմ և շոշափելի դարձնեմ ուսումնական նյութը աշակերտներիս համար: Բացի այդ ուզում եմ խոսել մեկ այլ կարևոր հարցի մասին: Ծնողները  զանգում են և ասում, երեխաների խոսքերը,- «Էլ չենք ուզում մեր ընկեր Լիանային տեսնել էկրանից այն կողմ, ուզում ենք գնալ դպրոց և իրականում հանդիպել»: Հիմա պատմում եմ և հուզմունքը կոկորդս խեղդում է:

Եղել են դժվարություններ, սակայն միասին գտել ենք հաղթահարման ուղիները.

Սկզբնական շրջանում դժվարություններ կային: Բոլորիս համար անսովոր նոր գործընթաց էր, նոր ծրագիր, որին բոլորս էլ որոշակի դժվարություններ հաղթահարելով հարմարվեցինք: Կային ծնողներ, որ չէին կարողանում օգտվել այս կամ այն ծրագրերից, բացատրում էինք, օգնում միմյանց: Մի աշակերտ էլ համակարգչի և ինտերնետ կապի խնդիր ուներ: Սակայն պետության կողմից իրականացվող ծրագրերի արդյունքում, երեխային տրամադրվեց համակարգիչ և ինտերնետ կապ: Երկու աշակերտի հետ էլ բջջային հեռախոսակապի միջոցով եմ կապ հաստատում, քանի որ մի երեխան ունի ինտերնետ կապի հասանելիության հետ կապված խնդիր: Մյուս աշակերտս էլ կրթության առանձնահատուկ պայմանների կարիք ունի:  Ծնողների և երեխայի ցանկույթամբ դասերը այդ կերպ ենք իրականացնում: Սկզբնական շրջանում ուզում էինք այնպես անել, որ երեխան դասարանի հետ համատեղ մասնակցի դասերին, բայց երեխան ինքը չուզեց: Մենք էլ չցանկանալով ավելորդ դժվարություն ստեղծել երեխայի համար ընտրեցինք նրա հետ  անհատական աշխատանքի եղանակը:

Համացանցի դերը ներկայումս.

Ներկա իրավիճակից ելնելով դրական եմ համարում համացանցի գոյությունը բոլորիս կյանքում և առօրյաում, որովհետև, եթե ընդամենը մեկ- երկու տասնամյակ առաջ էր եղել այս իրավիճակը, ապա մենք ոչինչ չէինք կաող անել նման պայմաններում: Սակայն այսօր այս կերպ կարողանում ենք շարունակել ուսումնական գործընթացը, ապահովելով երեխաների ընդգրկվածությունը ուսումնական գործընթացին, ինչը նպաստում է նաև նրանց առաջադիմության մակարդակի կայուն պահպանմանն ու բարձրացմանը: Սակայն բոլորս էլ գիտենք համակարգչի և համացանցի բացասական կողմերի և վատ անդրադարձի մասին երեխաների առողջության  վրա: Այդ իսկ պատճառով էլ ընտրել եմ ուսումնական նյութերի և առաջադրանքների տրամադրման տեսաձայնագրության եղանակը, որ երեխաները համեմատաբար գոնե քիչ ժամանակով նստեն համակարգչի առաջ: