Օրվա կոպերը բացվել են լայն,
Լսվում է առվի հևքը հեզաձայն…
Գարնան բուրմունքով օծվել է այգին,
Ցնծում է հոգիս լու՜ռ ու անմեկի՜ն…
Օրվա ձեռքերը բացվել են լայն,
Գրկել են այգի, բակ ու նստարան,
Իմ գարնանաշաղ աչքերի գրկում
Նոր երազներ են մտապատկերվում…
Օրվա կոպերը բացվել են լայն,
Մի կանաչաթուրմ ծիլ է ինձ ժպտում,
Թռչներգն է կրկին այնպե՜ս քաղցրաձայն,
Բնության երգը հույս է ավետում…
Լույս է ավետում….
Նարինե Ավագյան
Քննարկում այս մասին post