Պատուհանիս տակ մթերը մեռա՜ն,
Նախաստեղծ մեղքը այսօր կարկամեց,
Մանուկ թռչներգը՝ զուլա՜լ, նարեկյան
Աղոթքի նման ականջիս կաթեց…
Հոգիս թարմության շամփրող լույսով
Հույսի մատուռին խոյանք ներհյուսեց:
Երիցուկները՝ իրենց ցանուցի՜ր,
Մեղմ սպիտակությամբ
Ծփան դաշտերին նոր տարազ դարձան,
Իր կենսաբաբա՜խ, հուժկու զորությամբ
Ճերմակը եկավ, սևերը անցա՜ն…
Նարինե Ավագյան
Քննարկում այս մասին post