Երկնում

Ես ներկա եղա լույսի ծնունդին,
Ես նրա անքույթ երկնումը տեսա,
Ասես նորահա՜րս, ամոթխած մի կին՝
Բացեց աչքերն իր ամենահմա՜…

Տեսա, թե ինչպես լուսաթելերից
Առավոտ հյուսեց երկինքը ծավի՜,
Եվ նրա քնքու՜շ շղարշաքողով
Նա վարագուրեց երեսն աշխարհի…

Ես այսօր վկան եղա հրաշքի՜,
Նորօրյա հույսի ծնունդը տեսա,
Ես տեսա՝ ինչպես շառափը լույսի
Լվաց երեսը հանգչո՜ղ գիշերվա…

Տեսա, թե ինչպես ցողը վաղորդյան
Մարգարտափրփուր ժապավեն դարձավ,
Եվ գարնանաբույր դալար շիվերի
Մերկ ցողուններին նա հավերժացա՜վ…

Ես զգացի՝ինչպես հոգեմատներով
Մանվեց կծիկը երազանքների,
Եվ ինչպես սառեց աշխարհի սրտում
Չարձակված ճիչը անարար մեղքի…

Ես տեսա՝ ինչպես երկնակամարում
Առավոտ ծնվեց մի անապական,
Արդյոք էլ ի՞նչ կա համայն աշխարհում
Այսքա՜ն անաղարտ, այսքա՜ն մոգական…

Նարինե Ավագյան