Երբեմն մեր կողքին մարդիկ դառնում են լռակյաց, ինքնամփոփ և մտածկոտ, բայց ինչու՞…
Ոմանք կարծում են, թե իրենց սխալ վերաբերմունքին ի պատասխան լուռ կանգնած մարդը կա’մ թույլ է, կա’մ էլ վախկոտ:
Իսկ ինչու՞ չենք կարծում, որ դիմացինը ոչ թե թույլ է, կամ վախկոտ, այլ պարզապես մեծահոգի: Այնքան մեծահոգի, որ իր հանդեպ մեր անարգալից վերաբերմունքը կտանի շատ լուռ՝ համեստորեն սպասելով, որ մենք ինքներս կգիտակցենք մեր արարքի լրջությունը:
Այս հրաշալի ֆիլմում, որը կոչվում է «Սերունդ», նման մի պատմություն է ներկայացված:
Discussion about this post